Frozen Fire.
Zo rond het jaar 2000 ben ik begonnen met het werken met de elementen. Hierbij zocht ik naar een manier van werken met zo weinig mogelijk ruis tussen de materie en mij. Dit hield in werken met mijn handen zonder hulpmiddelen en gereedschap. Bij het element vuur bleek dit lastig. Vuur wilde wel in mijn werk maar zonder gereedschap lukte dit niet. Ik heb toen gekozen om een eenvoudige brander te gebruiken die ik ook wel mijn vuurkwast ben gaan noemen.
De eerste drie maanden van 2003 waren erg koud. En als het buiten koud is, dan is het dat ook in mijn atelier. Werken werd erg lastig gemaakt omdat alles in mijn atelier bevroor. Hier was verder niets aan te doen dus besloot ik om met deze omstandigheden te gaan werken. Stukken papier liet ik in water bevriezen. De brokken ijs met papier ging ik bewerken met de brander. Het vuur en het smeltende water werden zo de beeldende krachten. Daarna alleen caseïne lijm als beeldend element toegevoegd. In een later stadium heb ik dit proces met stukken schildersdoek herhaalt.
Around the year 2000 I started working with the elements. I was looking for a way of working that caused as little interference as possible between the matter and me. This meant working with my hands, without tools and devices. This was a problem with the element fire. Fire wanted to be in my work, but without tools I could not achieve this. I chose to use a simple gas burner I called my firebrush.
The first three months of 2003 were very cold. And when it is cold outside, it is also cold in my studio. Working became difficult because everything in my studio froze. There was nothing I could do about that, so I decided to work with the circumstances. I left pieces of paper I left to freeze in water. I started working the lumps of ice, with paper encased inside them, using the gas burner, thus making fire and the melting ice into creating forces. Later only caseïne was added as creative element. The proces was repeated with pieces of canvas instead of paper.
Around the year 2000 I started working with the elements. I was looking for a way of working that caused as little interference as possible between the matter and me. This meant working with my hands, without tools and devices. This was a problem with the element fire. Fire wanted to be in my work, but without tools I could not achieve this. I chose to use a simple gas burner I called my firebrush.
The first three months of 2003 were very cold. And when it is cold outside, it is also cold in my studio. Working became difficult because everything in my studio froze. There was nothing I could do about that, so I decided to work with the circumstances. I left pieces of paper I left to freeze in water. I started working the lumps of ice, with paper encased inside them, using the gas burner, thus making fire and the melting ice into creating forces. Later only caseïne was added as creative element. The proces was repeated with pieces of canvas instead of paper.
Vuurtekens / Firetokens.
Na deze serie werken had het letterlijk werken met vuur een vaste plek veroverd op mijn atelier. Dit veranderde toen ik in 2014 begon met het Panta Rei project.
https://oerlandschap.blogspot.com/2014/10/introductie-introduction.html
Aangekomen bij de bron van de Rijn bekroop mij het gevoel dat het element vuur hier niets te vertellen had. Zelfs de bliksem krijgt hier niets in de brand door de afwezigheid van brandstof.
After these works the element fire had conquered its place in my studio. This changed when I started the Panta Rei project in 2014.
https://oerlandschap.blogspot.com/2014/10/introductie-introduction.html
Arriving at the source of the river Rhine I got the feeling that the influence and power of the element fire is limited in a surrounding like this. Even lightning cannot start a fire here, due to the absence of fuel.
https://oerlandschap.blogspot.com/2014/10/introductie-introduction.html
Aangekomen bij de bron van de Rijn bekroop mij het gevoel dat het element vuur hier niets te vertellen had. Zelfs de bliksem krijgt hier niets in de brand door de afwezigheid van brandstof.
After these works the element fire had conquered its place in my studio. This changed when I started the Panta Rei project in 2014.
https://oerlandschap.blogspot.com/2014/10/introductie-introduction.html
Arriving at the source of the river Rhine I got the feeling that the influence and power of the element fire is limited in a surrounding like this. Even lightning cannot start a fire here, due to the absence of fuel.
In de vijf jaar die ik vervolgens werkte aan het Panta Rei project speelde het element vuur nauwelijks een rol en voerde het element aarde de boventoon.
De behoefte om met vuur te werken kwam weer naar boven na de Panta Rei tentoonstelling bij Gallery 9 in Amsterdam. De expositie leidde ook tot een hernieuwde kennismaking met de kunstenaar Wim de Haan die vanaf het begin van mijn werk met de elementen een grote inspiratie was en is.
Wim de Haan werd in de tweede wereldoorlog als Japans krijgsgevangene te werk gesteld aan de Birmaspoorlijn. Hij werd ernstig ziek en heeft daar een paar maanden op de rand van leven en dood gelegen. In deze periode heeft hij zicht gekregen op een wereld, achter de voor ons zichtbare wereld. Een inzicht wat zijn herstel inluidde en een aanleiding om bij terugkomst in Nederland kunst te gaan maken. Bij het maken van zijn kunst ervoer hij dezelfde luciditeit en het gaf hem de mogelijkheid om dit met zijn kunst te delen met wie het zien wilde.
De behoefte aan vuur en hernieuwde contact met het werk van Wim de Haan leidde tot een serie van vier nieuwe werken die ik de Vuurtekens ben gaan noemen.
In the following five years, as I was working the Panta Rei project, the element fire hardly came up in my work. Earth was the dominant element. The urge to work with fire again returned after the Panta Rei exhibition at Gallery 9 in Amsterdam. The exhibition led to a renewed acquaintance with the artist Wim de Haan who has been a great inspiration since I started working with the elements. During the second worldwar Wim de Haan was a prisoner of war and had to work on the traintracks in Birma. In this period he became seriously ill and was on the threshold of death for a few months. During this period he got a glimse at the world behind the mundane world that is visible for most of us. This insight was the start of his recovery and the inspiration to make art once he returned to the Netherlands. In making art he experienced the same lucidity as during his near-death experience, and shared this through his creations.
My need for fire and this new contact with the work of Wim de Haan led me to four new works that I call the Firetokens.
.
De behoefte om met vuur te werken kwam weer naar boven na de Panta Rei tentoonstelling bij Gallery 9 in Amsterdam. De expositie leidde ook tot een hernieuwde kennismaking met de kunstenaar Wim de Haan die vanaf het begin van mijn werk met de elementen een grote inspiratie was en is.
Wim de Haan werd in de tweede wereldoorlog als Japans krijgsgevangene te werk gesteld aan de Birmaspoorlijn. Hij werd ernstig ziek en heeft daar een paar maanden op de rand van leven en dood gelegen. In deze periode heeft hij zicht gekregen op een wereld, achter de voor ons zichtbare wereld. Een inzicht wat zijn herstel inluidde en een aanleiding om bij terugkomst in Nederland kunst te gaan maken. Bij het maken van zijn kunst ervoer hij dezelfde luciditeit en het gaf hem de mogelijkheid om dit met zijn kunst te delen met wie het zien wilde.
De behoefte aan vuur en hernieuwde contact met het werk van Wim de Haan leidde tot een serie van vier nieuwe werken die ik de Vuurtekens ben gaan noemen.
In the following five years, as I was working the Panta Rei project, the element fire hardly came up in my work. Earth was the dominant element. The urge to work with fire again returned after the Panta Rei exhibition at Gallery 9 in Amsterdam. The exhibition led to a renewed acquaintance with the artist Wim de Haan who has been a great inspiration since I started working with the elements. During the second worldwar Wim de Haan was a prisoner of war and had to work on the traintracks in Birma. In this period he became seriously ill and was on the threshold of death for a few months. During this period he got a glimse at the world behind the mundane world that is visible for most of us. This insight was the start of his recovery and the inspiration to make art once he returned to the Netherlands. In making art he experienced the same lucidity as during his near-death experience, and shared this through his creations.
My need for fire and this new contact with the work of Wim de Haan led me to four new works that I call the Firetokens.
 |
| Vuurteken / Firetoken 1. 43-56cm. |
 |
| Vuurteken / Firetoken 2. 56-43cm. |
 |
| Vuurteken / Firetoken 3. 56-43cm. |
 |
| Vuurteken / Firetoken 4. 56-43cm. |
.
Vuur / Fire.
Niet elk kunstwerk is bestemd voor de eeuwigheid. Recente ervaringen met bevriende kunstenaars in de laatste fase van hun leven hebben mij dit laten zien. Prachtige, hoogwaardige kunst verdwijnt in het niets als er geen goede plek voor gevonden kan worden. Een zwaar emotioneel proces wat mij geleerd heeft dat je niet vroeg genoeg kunt beginnen met het afstoten van werk wat niet relevant meer is. Vuur is hiervoor het ideale element.
Not every work of art is destined for eternity. Recent experiences with artist friends in their final stage of life showed me this. High quality art disappears into nothing when no proper place can be found for it. This was a heavy emotional proces that taught me that you cannot start soon enough with discarding works of art that are no longer relavant. For this, fire is the ideal element.
