woensdag 1 december 2021

Standing Stones.

 


De gesteentecyclus is een rode draad geworden in het Panta Rei Project. Onaantastbaar lijkende bergen verkruimelen tot zand, kalk en klei. De materie gaat op reis en wordt door water getransporteerd om naar verloop van tijd op de zeebodem terecht te komen. Verder via het binnenste van de aarde om uiteindelijk weer als berg tevoorschijn te komen. Een andere ingang van deze cyclus vind je aan de rand van de oceaan waar beukende golven de rotsen verpulveren. Zoals bijvoorbeeld in Zuidwest Ierland waar de oceaan ongehinderd de rotsen kan bewerken.

In 2019 kreeg ik een atelier toegewezen in Cill Rialaig. Een plek waar dit proces volop aanwezig is en alle ruimte om hiermee aan het werk te gaan. Door de omstandigheden in de wereld duurde het uiteindelijk tot september 2021 voordat de reis plaatsvond.

The rock cycle has become a common thread in the Panta Rei Project. Mountains that seem untouchable crumble into sand, lime and clay. The matter travels and is transported by water to end up on the seabed over time. Continue through the interior of the earth to eventually reappear as a mountain. Another entrance to this cycle is at the ocean's edge where crashing waves crush the rocks. Such as in Southwest Ireland where the ocean can work the rocks unhindered

In 2019 I was assigned a studio in Cill Rialaig. A place where this process is fully present and where there is plenty of space to work with it. Due to the circumstances in the world, it took until September 2021 for the trip to take place.




De gesteentecyclus en mijn intuïtie hadden mij naar deze plek geleid zonder verder al te veel kennis van zaken. De omgeving bleek al zeer lang bewoond te zijn. Voor de kust lag Skellig Miquel, een rotseilandje waar in de oudheid al spirituele zoekers naar toe trokken om in isolatie verlichting te zoeken. Een krachtplek en tevens het begin van een leelijn, een energiebaan die de Skellig verbindt met Mont St Michel in Frankrijk. Dat deze energiebaan al duizenden jaren mensen heeft aangetrokken is duidelijk zichtbaar. Overal in het landschap zijn steencirkels, staande stenen en andere rituele plaatsen  te vinden. De energie is duidelijk voelbaar en het was dan ook een feest om hier te mogen werken.
Een plan had ik niet. In de geest van Panta Rei wilde ik me laten leiden door wat er op mijn pad kwam. Als basis had ik caseïne, kalk en een paar hennep-kalk blokken meegenomen die ik had overgehouden van mijn vorige Panta Rei project, "De nieuwe wereld".


Al bij de eerste wandelingen in dit gebied werd mij duidelijk dat turf ook een plek zou krijgen in het werk wat ik ging maken. De veengronden zijn overal en de turf wordt zeker in de armere gebieden nog steeds volop gebruikt als brandstof. Ook mijn atelier werd door een turfkachel verwarmd. Een van de medewerkers van het project had een turf-winplek in de familie, die ik heb kunnen bezoeken.

The stone cycle and my intuition had led me to this place without too much knowledge. The area appeared to have been inhabited for a very long time. Off the coast is Skellig Miquel, a rocky island where spiritual seekers traveled too since ancient times to seek spiritual enlightenment in isolation. A power spot and also the start of a layline, an energy path that connects the Skellig with Mont St Michel in France. It is clearly visible that this energy path has attracted people for thousands of years. Stone circles, standing stones and other ritual sites can be found throughout the landscape. The energy is clearly sensible and made it a joy to work here.
I didn't have a plan. In the spirit of Panta Rei, I wanted to be guided by whatever came my way. As a base I had brought casein, lime and a few hemp-lime blocks that I had left over from my previous Panta Rei project, "The New World".


During the first walks in this area it became clear to me that peat would also have a place in the work I was going to make. The peat soils are everywhere and the peat is still widely used as fuel, especially in the poorer areas. My studio was also heated by a peat stove. One of the project's employees had a turfpit in the family, which I was able to visit.




Verder heb ik de grens van water en land afgestruind voor bruikbaar zand, waarna het tijd was om mijn atelier te betrekken.

I also scoured the boundary between water and land for usable sand, after which it was time to move into my studio.


Het kostte me weinig moeite om aan het atelier te wennen. Mijn spullen naar binnen brengen en ik voelde me er al thuis. Mijn atelier lag naast een ruïne wat ik goed als buitenatelier kon gebruiken. Hier kon het grove werk plaatsvinden. Na al enige maanden niet meer in een atelier gewerkt te hebben was het te verwachten dat er flink wat energie zou vrijkomen. Lekker om hier buiten mee aan de slag te gaan.

It took me little effort to get used to the studio. Bringing in my stuff and I already felt at home there. My studio was next to a ruin that I could use as an outdoor studio. This is where the rough work could take place. After not having worked in a studio for several months, it was to be expected that a lot of energy would be released. Nice to get started with this outside.




Standing Stones.



Ik was naar deze plek gekomen om te gaan werken met de rotsen die door de oceaan bewerkt worden. Wat me ter plekke echter het meest inspireerde waren de rotsen en stenen voor rituele doeleinden die al duizenden jaren de elementen trotseren. Ik werd vooral gegrepen door een rij van vier stenen in de heuvels vlak boven het dorp, maanstenen genoemd. Ik begon mijn werkdag vaak met een wandeling de heuvels in om eerst met de stenen te "praten" voordat ik aan het werk ging.

I had come to this place to work with the rocks worked by the ocean. What inspired me most on the spot, however, were the rocks and stones for ritual purposes that have defied the elements for thousands of years. I was particularly captivated by a row of four stones in the hills just above the village, called moonstones. I often started my workday with a walk into the hills to "talk" to the stones before going to work.







Sinds de eerste wandeling over de verende veengronden wist ik dat turf een plek zou krijgen in het werk wat ik hier ging doen. De eerste handeling die ik verrichtte was het doorzagen van een stuk turf. Dit bracht het proces op gang wat uiteindelijk geleidt heeft tot de transformatie van de meegenomen hennep kalk blokken in zes Standing Stones. Ze waren klaar op de dag voordat ik het atelier weer moest verlaten.

Since the first walk over the springy peat soils, I knew that peat would have a place in the work I was going to do here. The first action I performed was sawing through a piece of peat. This started the process that eventually led to the transformation of the hemp lime blocks that were taken, into six Standing Stones. They were ready the day before I had to leave the studio again.






















































Geen opmerkingen:

Een reactie posten